Życie Na Poważnie

indie_babe

Co o takim incydencie sądzicie? Znacie ludzi, którzy próbowali to zrobić, albo zrobili? A może sami coś kombinowaliście?
Wypowiadać się.

izung

Kilka pocięć żyletką - tylko tyle. To nie były próby samobójcze. Nie znam ludzi którzy to zrobili. W moim otoczeniu także nikt nie próbował.

InKa · Gość

Kombinowałam nie raz xD I znam parę osób, które również kombinowały.
Samobójstwo, to taka ucieczka od problemów - przynajmniej tak jest widziana oczami samobójcy.

izung

Gdzieś kiedyś przeczytałam taki cytat " Samobójstwo nie jest kwestią wyboru. Następuje gdy cierpienie przekracza siły do walki z nim " Więc można to nazwać ucieczką od problemów, a można także to nazwać bezsilnością. Ja nie wiem, czy bym potrafiła. Pociąć się żyletką - owszem. Nawet teraz mam ślady na ramieniu. Po żyletkę sięgam z reguły gdy jestem bardzo zdenerwowana, pokłócę się z kimś i mam dość. Pomaga mi to odreagować w jakiś sposób stres. Ale żeby tak na śmierć - nie umiałabym.

anulka15

Hmm... według mnie samobójstwo to rodzaj pewnej ucieczki od tego świata pełnego trosk i rozczarowań. Ja myślę że samobójcy uważają że na tamtym świcie będzie im lepiej, lżej i w ogóle.

//post wyżej usunięty.//
//proszę wnosić nieco więcej do dyskusji nad tematem//Ciries

loo.

indie_babe

Buuu. Nie wolno się ciąć, ani brać tabletek.
Niektórzy wiedzą choćby na moim przykładzie. Blizny, które mam praktycznie wszędzie są okropne. I to nie tylko od żyletki. A psychikę mam nieźle zrytą od tabletek, które brałam.
I znam jedną osobę. Mojego przyjaciela.

Właściwie, to zastanawiam się, dlaczego w początkowym poście tego nie napisałam.

//zdanie - z dużej literki...//Ciries

Ciries

A ja o tym nie myślę. Muszę żyć dalej. I chcę.
Bóg podarował nam życie i tylko on może je odebrać, zsyłając nas z tego świata. Popełniając grzech, odebrania swojego życia skazujemy się nie na spokój, lecz na życie z oczekiwaniem na cud, trwaniu w tęsknocie, kaleczeniu duszy. Każdy potrafi się podnieść, bo zawsze cichy Anioł nad nami czuwa, trzeba uwierzyć, zawsze pomaga...
Wiem po sobie. Kiedy mój tata miał umrzeć, modliłam się, przepraszałam Boga za wszystko, modliłam się do Matki Bożej, aby tata mnie nie opuszczał, żeby żył, bo jeszcze nie czas, nie dla niego.
Myśli samobójczych nie mam, są to tylko czasem we śnie mniemania na to ; co by było gdyby...Czy jestem komuś potrzebna, czy ktoś by za mną tęsknił...
Zawsze po takim dniu słucham piosenki "Nic nie może wiecznie trwać", pomaga, ale i w pewien sposób dołuje, ale tak pozytywnie.
Osoby, które próbowały, odebrały sobie życie znałam...
Zwłaszcza jedną...I jedyną rzeczą, która zastanawia to, to czy ta osoba wciąż "żyje", czy kiedyś będzie żyć...pięknie.
Nie wiem czy to możliwe, ale to zależy od człowieka.
I od nas.

indie_babe

Ciało nie będzie żyć, ale dusza tak. może to głupie, ale czasem gdy myślę o samobójstwie, to boję się Boga. Co wtedy będzie.

grzeczna

Ta. A ja znam ludzie którzy co jakiś czas mówią, że się zabiją i co czekam czekam i nic. takie gadanie. Żeby się nad sobą poużalać Confused

Nie ignoruję tego. ale zawsze na jedno wychodzi :/ I to NAJGORSZE JEST JA SIĘ MARTWIĘ (JESZCZE DANA OSOBA MÓWI TAKIE RZECZY, ZE SIĘ SAMA CZUJĘ WINNA) a tu z dnia na dzień jak gdyby nigdy takiej sprawy nie było.
Osobiście nie miałam do czynienia z człowiekiem, który na poważnie myślał o samobójstwie lub się zabił.

//proszę o przywiązywanie wagi do tego co się piszę.!//Ciries

indie_babe

Po pierwsze.
Człowiek, który mówi, że się zabije, nigdy tego nie zrobi.

//może coś więcej? Bez nabijania postów//Ciries