Życie Na Poważnie

Sariel

Ja kiedyś marzyłam o rzeczach niemożliwych, potem stwierdziłam, że marzenia są dla ludzi bez skrzydeł i chciałam przestać marzyć. A potem skupiłam się na małych rzeczach, maleńkimi kroczkami dochodząc do celu.
W pewnym wieku człowiek zmienia trochę obiekty zainteresowania, jeśli chodzi o marzenia. Teraz marzę już tylko o stabilizacji i harmonii, wewnętrznym spokoju i płatnej pracy. Mieć lubego u boku, żyć po ludzku po zapłaceniu rachunków i robić, co lubię. Te marzenia powoli się spełniają^^' Harmonia i stałość już jest.

indie_babe

nie wiem, o czym marzę. czasem wydaje mi się, że wszystko już mam, nic mi do szczęścia nie potrzeba, a czasem chcę. dużo chcę
marzę o otwarciu się przed ludźmi
o tym, żeby być prawdziwą różową niezapominajką ze szmaragdowych korali.
o tym, żeby w domu było dobrze i nie musiała się bać wrócić do niego i widzieć to, co widzę w wyobraźni gdy zamykam oczy
żeby przyjść do domu, ściągnąć torbę i przytulić Mamę
żeby Tata nie pracował, bo jest mi smutno, gdy go nie ma
żebym była królową nie tylko w środku, między żebrami a wątrobą, ale też królową na zewnątrz.
żeby... a sama nie wiem.

Ciries

Ja to sobie marzę, żeby minęło jeszcze pół roku. (może, to dziwne, ale ma sens), żeby tata miał protezę, żeby mieszkać na Śląsku. I to chyba na tyle. A jedno, ostatnie to już takie skryte, a skryte.